Pies w Kajaku? Oczywiscie!

Witajcie,

Postanowiłam opublikować zdjęcia z naszego letniego wypadu na kajaki do Murowa w woj. opolskim.

Jest tam Starobrawski Park Narodowy, a spływ odbywał się na rzece Budkowiczance.

Bardzo gorąco polecamy ten typ aktywności. Oczywiscie nie obyło się bez wpadek do wody, niekontrolowanych psich wyskoków i innych mokrych akcji.

Zobaczcie sami.  Umiejęność robienia zdjęć w kajaku jest przez nas jeszcze nieopanowana, więc następnym razem postaramy się lepiej 🙂

Zapraszam też do obejrzenia filmiku, co prawda są też do góry nogami więc można zobaczyć jak psy pływają po niebie 🙂 Za pierwszym razem filmiki ładują się dość długo.

 

„Żywieniowi ekstermiści” czyli dlaczego grupy o goldenach doprowadzają do szału…

Na różnego rodzaju forach, ja osobiście dzielę ludzi, na tych którzy na zadane pytanie odpwiadają konkretnie, oraz na takich- którzy nie mają pojęcia nt. intencji pytania (nie zawsze osoba zadająca pytanie pisze ze szczegółami, o co chodzi) zachowują się jakby pozjadali wszystkie rozumy i za wszelką cenę chcą USZCZĘŚLIWIĆ nas swoją „jedyną prawdą”… siejąc zamęt w około, szukając zadymy, pyskówki, gdzie oczywiście z rzeczową rozmową nie ma z ich strony to nic wspólnego- a upomnieni- że odzywają się nie na temat- nie robią sobie z tego kompletnie nic.

W dzisiejszych czasach jakiekolwiek „dyskutowanie” na publicznych, otwartych forach jest moim zdaniem karkołomnym zajęciem- no chyba że ktoś czerpie przyjemność z pyskówki, jaka ma miejsce praktycznie pod każdym tematem.

Z tego powodu, z wielu grup tzw. wazajemnej adoracji wypisałam się sama, z grup na których osoby które dzieliły się wiedzą- były hejtowane, z grup gdzie zadane niewygodne pytanie „niewłaściwym” osobom, powoduje obruszenie administracji „wzajemnej adoracji”. Z grup, gdzie nie ma żadnej merytoryki, a treści są bezwartościowe i płytkie. Z grup, gdzie ludzie siebie nie szanują.

Z tych wszystkich najgorsze są te gdzie tematem przwodnim jest żywienie… lub te tematy, gdzie ktoś po prostu zapyta o cokolwiek co dotyczy „żywienia”.

Zapytałam dzisiaj na jednym forum „Makrelę wędzoną podajecie całą czy obieracie z ości”. Mając na uwadze już swoje własne preferencje (moje są takie, żeby podawać surową). Pytanie, myślę konkretne… bez opisywwania z mojej strony jak często zamierzam psa karmić taką rybą, dlaczego (czym to jest uzasadnione) etc.

Odchodząc jeszcze na chwilę od tematu ryby… dlaczego najbardziej nie lubię dyskutować na otwartych forach? Bo ludzie są bezmyślni. I bezmyślnie zadają pytania (nie szukając w historii) oraz ludzie nie mają szacunku ( nie do pomyślenia na zamkniętym forum dla hodowców na którym każdy każdego zna osobiście!).

Dlaczego makrela? Po krótce… makrela należy do ryb tłustych, dzięki temu jest dobrym źródłem dobroczynnych kwasów omega-3 oraz witaminy D. Dodatkowo w makreli znajdziemy dużą ilość selenu. Makrela to źródło pełnowartościowego białka (18,6 g/100 g). Warto zastąpić nią mięso czerwone i drób. Makrela zawiera aminokwasy egzogenne (m.in. leucynę, izoleucynę, lizynę), które muszą być dostarczone do organizmu z pożywieniem. Makrela to ryba tłusta, zawiera 14 g tłuszczu w 100 g mięsa. W rybie tej znajduje się bardzo dużo kwasów tłuszczowych wielonienasyconych omega-3, co decyduje o walorach zdrowotnych makreli. Kwasy omega-3 normalizują poziom trójglicerydów we krwi, mają działanie ochronne na serce i naczynia krwionośne. Poprzez wbudowywanie się w krwinki czerwone poprawiają ich elastyczność, w ten sposób zwiększając ukrwienie organizmu. Ponadto makrela to źródło fosforu i potasu oraz witaminy D i witaminy A.
Oczywiście makrela podczas wędzenia „nabawia”się znacznej ilości soli… (!!!!)
Wiele też zależy od technik wędzenia…

Na moje pytanie, które przypomnę było nt. sposobu podawania, a nie tego czy ją podawać… przeczytałam odp. że to sama sól i oczywiście „miły” komentarz jednej pani, na mój temat nt. sposobu karmrienia psa…

Pani się bardzo rozpędziła w swoim wywodzie, widząc już chyba oczami swojej wyobraźni i znając lepiej jak czesto i w jakich ilościach zamierzam podawać taką rybę swoim psom.

Ludzie- opanujcie się. To że ktoś zadaje jakieś pytanie, nie oznacza od razu że:
1) nie zna plusów i minusów danej czynności/ sytuacji etc
2) jest totalnym laikiem w temacie
3) zamierza pakować w psa 2 tony makreli każdego dnia.
4) nie wie co robi
5) nie konsultował tego z kimś o głębszej wiedzy weterynaryjnej
6) zadając pytanie nie mamy w obowiązku spowiadać się ze swoich działań a już tym bardziej tłumaczyć dlaczego zadaliśmy takie konkretne pytanie, na które oczekiwałam tylko w swoim przypadku, tylko „obieram” bądź „nie obieram”.

Więcej pokory… przy niedzieli dla wszystkich. 
Mniej hejtu, więcej zrozumienia i mniej wścibstwa w pouczaniu innych.

dziekuję za uwagę.
EG

Blaski i cienie hodowli

Wczoraj pisałam na moim funpage:

JESTEM TAKA ZMARTWIONA I WKURZYŁAM SIĘ!

??1 marca opublikowałam artykuł 18 punktów po których będziesz mógł wymieść konkurencję z rynku.

Gadanie jest tanie, a ostatecznie jednak liczą się efekty!
?Osoba, do której pisałam ten artykuł (i pokrój osób) wciąż lata za mną po forach internetowych. Mimo iż oficjalnie napisałam „Nie marnuj swojego czasu na latanie za mną po forach internetowych i szkalowanie mojego imienia ponieważ po 19 latach bycia w tym środowisku tego typu dziecinne działania motywują mnie do działania jeszcze bardziej.”

Wydaje mi się, że aby to zrozumieć trzeba najpierw przyswoić co zostało napisane. Jestem smutna, bo widać, że nie każdy ma taką umiejętność. Co więcej przeraża mnie fakt z jaką intencją działa ta osoba (?) do ojca własnego psa- który nic nikomu nie zrobił, poza tym że urodził się pieknym i mądrym psem. Czyżby to był rodzaj zazdrości?

?Zachwycić ludzi pięknym zdjęciem w sieci, to potrafi prawie każdy. Zachwycać ludzi dając im wymarzone dla nich pod względem temperamentu szczenięta, to potrafią nieliczni.

?Co więcej, osoba do której to pisałam sama jest tego przykładem- wszak jest właścicielem szczeniaka po moim psie (i jego pięknej matce!).

?Nie zmienia to jednak faktu, że wciąż i wciąż szkaluje mnie w internecie, zapominając jak to „wół cielęciem był”. Stąd też kolejna wena na kolejny artykuł.

Z ciekawości, takie pytanie -blaski i cienie hodowli?- zadałam na pewnej grupie kynologicznej. Przeczytajcie poniżej, co piszą na ten temat hodowcy. 

Pani Julia na tak zadane pytanie odpowiada ” Kłaki w kawie, kłaki w pościeli, kłaki w zupie, kłaki w kanapce, kłaki w szafie,kłaki w aucie i kłaki wszędzie…Ogólnie są częścią wystroju naszego domu i dosypujemy kłaki do wszystkiego „.

Pani Ewa dodaje „Jak pogrzeb i wesele na jednej imprezie”, poprosiłam ją o rozwinięcie myśli, dodała więc  ” Tyle emocji i to nawet w jednej godzinie. Ciężko jest krótko ubrać w słowa. Raczej łatwiej sobie to wyobrazić. Tyle samo radości, szczęścia, co bólu i łez … stresu, luzu, frajdy, obowiązku, zadawania pytań, braku odpowiedzi .. uśmiechu przez łzy, łez przez uśmiech … wciąż się na coś czeka, wciąż coś wyobraża, planuje, układa .. są chwile mega radości i wielkich rozczarowań” 

Pani Ula napisała krótko „Hodowla- pokora w tym co się robi”. 

Pani Aleksandra natomiast dzieli się swoimi spostrzeżeniami „Zauważyłam ostatnio, że od momentu, w którym znajomi dowiadują się, że zajmuję się hodowlą, nasze rozmowy o psach (cudzych zwłaszcza) wyglądaja trochę inaczej. Na przyklad ZAWSZE dodają coś w stylu „no bo to pies nierasowy, taki tam kundelek”, albo „kupiony za male pieniadze, ale no wiesz po prostu sie zakochałam w tej mordce” i mowią to z takim tonem, jakby z jednej strony czuli sie winni, ze kupili kundelka z drugiej jakby chcieli wywrzeć na mnie presje zrozumienia pt.” bo to dalej pies i go kocham”, albo z kolejnej jakby zakladali z gory ze ich osadzam…?? To chyba mozna włozyć do „cieni posiadania psów rasowych i rozmowy ze zwykłym niepsim człowiekiem” 

Pani Zuzia dodaje do tego „Ja dawno temu gdzieś to przeczytałam i pamiętam cały czas: pies nie jest na całe życie, ale Ty jesteś jego całym życiem.
Staram się żeby ich życie było najlepsze, najpiękniejsze, najfajniejsze, bo wtedy będę wiedzieć, że dzięki mnie żył na 150%. Liczę na to, że ukoi to moje sumienie gdy przyjdzie czas się pożegnać.” 

Pani Magdalena gorzko dodaje ” Właśnie ostatnio miałam przykład cienia: straciłam ładnego i grubego maluszka chihuahua w 9 dniu życia. Walczyłam, ale się nie udało. Był blask-radość udanego, naturalnego porodu,blask- radość, że właśnie ta mała, mimo, że urodziła się bez krążenia, to udało mi się ją reanimować i… wydawało się, ze wszystko gra… a jednak, nie było ok.” 

Pani Ilona natomiast zauważa „Blaski hodowli: zwierzęta i niektórzy ludzie.
Cienie hodowli: niektórzy ludzie.”

To wszystko prawda. Każde doświadczenie hodowcy jest prawdziwe.  Wyciągacie z tego już lekcje dla siebie? Myślę, że warto.
To i tak bardzo delikatne uwagi, wnioski- te wypowiedzi powyżej. Na temat blasków i cienii można by rozmawiać godzinami.

Dlaczego? Dlatego, że każdy hodowca wcześniej czy później oba te określenia odczuje w swoim działaniu.Jesli myślisz, że jest inaczej- bardzo się mylisz.

Co ważne, często rozmowy nawet ze znajomymi wyglądają tak:
„za ile sprzedajecie te szczenięta?”
„za 4 tysiące”
„ojej, to mając 10 szczeniąt po 4 tysiące to zarabiacie aż 40 tysięcy”

Jednak jest jedna podstawowa rzecz, fakt, że koszty Twojej działalności hodowlanej to nie tylko pełna micha dla psa.

  • To koszty badań lekarskich, certyfikatów zdrowotnych (regularnie)
  • To koszty wystaw- jeśli więcej niż podstawowe trzy na hodowlankę ( a zakładam, że chcesz odnieść sukces?) to wydasz na to kupę kasy, spędzisz mnóstwo czasu na halach na ringach i w samochodzie: kiedy chcesz być włścicielem szanowanego reproduktora tym bardziej!
  • To energia przeznaczona na wychowanie i pielęgnacje psa
  • To koszty reproduktora/ lub koszty wizyt u szczeniąt aby sprawdzić i zweryfikować warunki hodowlane w końcu podpisujesz się pod tym imieniem i nazwiskiem!
  • To koszty utrzymania szczeniaków, ich odpowiedniego zywienia, socjalizacji, opieki weterynaryjnej, mleka, karmy, zabawek, mat, ręczników, podkładów, preparatów, to Twoje nieprzespane noce kiedy nikt nie płaci Ci dniówki, a potencjalni nabywcy pytają „czy można negocjować”. Czy można negocjować twoją pracę która odbywa się 24h/h przez dwa miesiące non stop? Twój strach, ból, cierpienie kiedy coś pójdzie nie tak?
  • To tylko drobny procent tego ile kosztuje prowadzenie hodowli

I jeszcze jedno, chyba najważniejsze – to działanie NON STOP! Będą nieprzespane noce, nerwy i stres. To nie tak, że kiedy zakłada się hodowlę, to  możesz sobie wstać o godzinie 10, potem śniadanko i leniwym krokiem do szczeniaczków.

Tak więc w te przykładowe 40 tysięcy wlicz 2 miesiące pracy non stop, odejmij wyżej wymienione koszty plus dodaj jakiś margines błędu 10% i policz sobie stawkę godzinową. Dalej twierdzisz, że to kokosy?

Wróg sukcesu

Wszyscy kochają Cię, gdy jesteś w drodze do swojego pierwszego miotu. Jednak, kiedy już to zarobisz, to dla niektórych staniesz się piep…..ną konkurencją, która dorobiła się na „układach”.

Wiem, że teraz może Ci się to wydawać mocno podkoloryzowane, jednak rzeczywistość potrafi być naprawdę brutalna. I nawet jeśli tak jak ja przeznaczasz pieniądze na cele adopcji psów,  albo za darmo dzielisz się swoją wiedzą to i tak licz się z tym, że spotkasz sporo osób, którym Twój sukces się nie spodoba i zrobią wiele, aby nadszarpnąć Twoją reputację, zaszkodzić Ci lub spróbują Cię zwyczajnie sciągnąć w dół.

Hejt i fakt, że ludzie interpretują każde Twoje słowo dowolnie, w zależności od potrzeb i intencji.

Bez względu na to, co powiesz, znajda się tacy, którzy będą szukali dziury w całym.

Jak Cię ktoś spyta pod zdjęciem potomka Twojego psa „z jakiej pochodzi hodowli” ,a Ty odpowiesz i okaże się, że jest to znana hodowla/ utytułowani rodzice – powiedzą, że się się reklamujesz. Jeśli nie powiesz, uznają, że zadzierasz nosa.

Jeśli ktoś będzie Cię obrażał na Twoim fanpage’u i go zablokujesz, to nagle okaże się, że nie masz do siebie dystansu. Jeśli pozwolisz mu pisać, inni powiedzą, że pozwalasz robić bałagan we własnej piaskownicy.

Im większa będzie Twoja rozpoznawalność, tym surowiej będą Cię oceniać. Przywyknij, że gdy na Twoim profilu pojawi się zdjęcie z Twoim psem, usłyszysz, że „nawet Twoje psy są na sprzedaż”.

Nie dogodzisz wszystkim.

Kiedy przychodzi ból

Jeśli psy są dla Ciebie kimś więcej.  Albo jeśli masz w sobie choć odrobinę emaptii, to niestety,  po odejściu Twojego przyjaciela będziesz odczuwał bardzo cięzkie chwile. Niezależnie od tego czy jest się hodowcą czy nie, wszyscy właściciele przez to przechodzą. Czasem trzeba podjąć ważną decyzję- czy skończyć cierpienie psa czy nie. Czasem przechodzimy przez tragiczne choroby z naszymi psami. Psy są częscią nas, kiedy odchodzą to bardzo boli. Mając psa, mając hodowlę niestety prędzej czy później doświadczysz tego bólu. Doświadczysz go też po prostu mając psa. Mając kilka psów, narażasz siebie na dużo więcej…

Oddzielaj ziarno od plew

Hodowla nie kończy się na skasowaniu pieniędzy za sprzedanego szczeniaka, a bycie właścicielem repa nie kończy się na kasowaniu pieniędzy za krycie. Krycie musi być skuteczne, muszą urodzić się szczeniaki, powinieneś wtedy pomóc hodowcy znaleźć dla nich jak najlepsze domy a potem pielęgnować kontakt z właścicielami szczeniąt. Ale najpierw… najpierw ktoś musi przyjechać do Ciebie na krycie… A to nie jest tak, że skoro na fejsie pod zdjęciem Twojego pięknego psa pojawi się 30 komentarzy i 200 lajków to właściciele suk będą walić do Ciebie drzwiami i oknami…
Trzeba mieć jeszcze co zaoferować poza ładnym obrazkiem… I umieć oddzielić ziarno od plew. Umieć powiedzieć nie, mimo wizji rzekomego zarobku!

To samo tyczy sie sprzedaży szczeniąt. Są to godziny spędzone na rozmowach z nabywcami, ciągłe odpowiadanie na te same pytania, przeżywanie jak maluch radzi sobie w nowym domku i czy jego nowa rodzina da radę… Ale najpierw ciężki zadanie przed Tobą- tą rodzine musisz wybrac Ty! Taką aby była najlepsza… Jak masz wiedzieć, która jest najlepsza? Nie ma na to złotej rady… złotego przepisu. Życie, jak to mówią pisze rózne scenariusze.

A prawda?

Prawda jest taka, cokolwiek byś nie zrobił/zrobiła wszystkim nie dogodzisz.

Jestem tego przykładem. Mimo, że wydaje mi się że przecież nikomu nie wadzę? Nic bardziej mylnego… zawsze są osoby które powiedzą lub napiszą tak jak ostatnio na jednym z forów publicznych,  że opłaciłam na pewno wszystkie wystawy na jakich występował i wygrał mój pies. Znaczyłoby to, że jestem bardzo bogata- bo przecież Mojo ma za sobą kilkadziesiąt wygranych. Nawet nie wiedziałam, że mogę być taka bogata 🙂  w rzeczywistości takie komentarze jednak wcale mnie nie bawią.

Czasem trzeba jednak być na tyle odważnym aby walczyć o siebie i budować swoją wartoś, być może w przypadku bardzo oczerniających komentarzy może jedynym rozwiązaniem jest załatwić takie sprawy drogą oficjalną? Z pomocą prawnika? Albo w sytuacji kiedy czyjeś zachowanie zaczyna przeradzać się w nachodzenie. Pamiętaj, że takie rzeczy są karalne. Korzystaj ze swojego prawa. Gdyby ludzie w internecie liczyli się ze słowem, które bezmyślnie piszą wszystkim żyło by się lepiej.

 

Pozdrawiam Cie serdecznie,

Edyta

www.goldenmajko.pl

 

Z psem na szlaku „Dolina Chochołowska”

Z cyklu „Pies na szlaku” Dolina Chochołowska

Historia to troszkę, całkiem dawna, choć jeszcze wiosenna 
W kwietniu pojawił się pomysł wyjazdu w poszukiwaniu krokusów. Krokusy kwitną wczesną wiosną (kwiecień) w Dolinie Chochołowskiej w Polskich Tatrach. Do Doliny można spokojnie wejść z psami, pamietać należy jednak aby pieski nasze były na smyczy. Trzeba tez zabrać ze sobą workeczki na odchody.
Pomysł spontaniczny, spontanicznie realizowany, aby pojechać, przejść, zobaczyć i wrócić bez zbytniego ociągania się.
Wyjazd z Wrocławia o godzinie 22 okazał się byc dobrym pomysłem, przyjazd na parking przy wejściu do Doliny o g. 3 nad ranem, pogaduchy i spacerek nocny z psami aby o 5 położyć się spać. Spać to za dużo powiedziane, była to samochodowa drzemka do 7, śniadanie w postaci kanapek i w drogę. A widoki… no sami zobaczcie 
polecamy 

Hard Dog Race 2018 Zawiesiuchy: błogostan dla serca

Około 450 par człowiek- pies wystartowało w pięknych okolicznościach przyrody w Zawiesiuchach pod Warszawą 12 maja.

Nie często można spotkać ważkę, kolorowe motyle, posłuchać odgłosów żab oraz innych stworzeń.

W takim właśnie anturażu psy oraz ich współtowarzysze w rywalizacji biegały, pływały, skakały oraz wykonywały inne skomplikowane czynności, by dotrzeć do mety 6-cio kilometrowej trasy, pokonując uprzednio 16 przeszkód

Bieganie, rower? Jak przygotować psa do tego typu aktywności.

Witajcie,

Na dzisiaj przygotowałam dla Was artykuł na temat biegania lub jazdy na rowerze z psem który biegnie z boku.

Po pierwsze i najważniejsze, jeśli dane ćwiczenia wprowadzimy z głową w sposób rozsądny to ani nam ani psu nie powinny grozić żadne kontuzje.

Odnosić się będę w dużej mierze do psów dużych takich jak Golden retrievery. Jednakże Ty jako wlaściciel psa powinieneś przede wszystkim wiedzieć do jakiej aktywności dana rasa się nadaje. Jesli tego nie wiesz, warto odrobić lekcje, poczytać na temat charakterystyki i predyzspozycji rasy, aby potem móc rozważać odpowiednią aktywność ruchową dla Ciebie i Twojego pupila. Zawsze możesz tez zasięgnąc języka u dobrych hodowców lub znawców rasy.

Do każdej aktywności- zwłaszcza nowej należy przgotować się stopniowo. Nie wybieraj się od razu na dystans biegowy 5-10-15 km. Nawet jeśli uda Ci się przebiec to kontuzje raczej masz gwarantowane. Nie mówię tutaj już nawet o skręconych stawach skokowych ale o naciagniętych lub naderwanych mięsniach, obolałych stawach bądź innych urazach. Zacznij od krótkiego dystansu, naucz sie stopniowo chodzić przynajmniej 2 km dziennie dość szybkim tempem aby nie mieć zadyszki, później staraj sie spacer zmienić w marszobieg i stopniowo w bieg. Jak masz zacząć biegać nie będe Ci tutaj pisać- od tego sa inne blogi. Zaopatrz się w odpowiednie obuwie i ubranie. Pamiętaj zresztą zawsze o rozgrzewce, a po bieganiu o rozciaganiu. Nigdy odwrotnie.

I tu przechodzimy do kluczowych kwestii. Rozgrzewki także potrzebuje pies. Taką rozgrzewką może być szybki spacer. Potem kilka razy siad/wstań. Chodzenie w około po jak najmniejszym promieniu w lewo i w prawo. Chodzenie ósemek. Podawanie łapy lewej/prawej. Oraz kompozycja stój/siad/leżeć. Powtórzona kilka razy.  Rozgrzewkę robimy przed bieganiem (jogging) oraz przy bieganiu przy rowerze. 

ROWER
1) Do tego aby pies mógł z Tobą regularnie biegać przy rowerze musisz zrobić RTG stawów biodrowych. Jesli radiolog oceni zdjęcie i stawy biodrowe na zdrowe i nadające sie do regularnego ruchu- śmiało.  

ROWER /JOGGING

2) Zawsze pamiętaj o rozgrzewce

3) Pies przy rowerze może biegać tylko w kłusie (nigdy galopem chyba że trenujecie do zawodów i masz rasy pociągowe np. husky lecz wtedy zapewne doskonale wiesz co trzeba robić 🙂 )

4) Unikaj wysiłku z psem w silnym nasłonecznieniu

5) Wysiłek tylko minimum 1-2 h po posiłku

6) Jeśli planujecie długi dystans pamiętaj że Twój pies potrzebuje wody (lub zbiornika wodnego, cieku wodnego do schłodzenia) 

7) Jesli widzisz że Twój pies nie daje rady- daj mu odpocząć- jesteś za niego odpowiedzialy.

8) Pies jak człowiek potrzebuje wdrożenia do aktywnych treningów- nie zaczynaj od 15 km.  Trenujcie razem od poczatku stopniowo. 

9) Uważaj po jakiej nawierzchni biegasz. To, że Ty masz buty nie oznacza, że Twojemu psu będzie się miło biegło po betonie… ( już nie wspomnę, że po rozgrzanym betonie czy asfalcie absolutnie nie wolno wyprowadzać Ci psa!) 

10) Zabierz ze sobą woreczki na odchody- Twój pies w każdej chwili może chcieć się załatwić. Posprzątaj po nim.

11) Jeśli biegasz w nocy załóż na siebie i na psa odblaski.

12) Zawsze biegajcie w szelkach, smyczy z amortyzatorem odpowiedniej dlugości i pasie trekingowym. 

Oto mój zestaw do biegania:

Buty


Pas dogtrekingowy

 


Smycz z amortyzatorem


Szelki

Chili w szelkach

Pozdrawiam Cię serdecznie,
Edyta
www.goldenmajko.pl

Jeśli masz ciekawe uwagi zapraszam Cię do komentowania.

Inhibicja gryzienia- jak to wyćwiczyć.

U podstaw zrytualizowanych form agresji leży zahamowanie gryzienia…

‼‼Koniecznie przeczytaj…‼‼

U psów otwartą agresję zastępują mowa ciała, wpatrywanie się w oczy, warczenie, odsłanianie zębów i ugryzienia „na niby” niepozostawiające śladów.

???Psy to zwierzęta wyposażone przez naturę w mocne szczęki i w umiejętność zabijania, rozrywania zdobyczy i łamania jej kości. A przy tym są zwierzetami żyjącymi w sforze i w porównaniu z innymi gatunkami- dość skłonnymi do zwady. Zważywszy jak groźne jest ich uzębienie, psy muszą też dysponować mechanizmami, które zapobiegają walkom i powstałym w ich następstwie poważnym zranieniom.

???Taką funkcję spełnia RYTUALIZACJA ZACHOWAŃ. Rytualizacja to zespół zachowań, które rozwinęły się w procesie ewolucji i które pozwalają na rozwiązywanie konfliktów bez walki i wynikających z niej szkód. W środowisku naturalnym zachowanie agresywne wobec współplemiencow nie popłaca. Zarówno przegrany jak i zwycięzca ryzykują groźne poranienie, a w najlepszym razie niepotrzebnie tracą energię konieczną do polowania.

Jeszcze większe byłyby koszty wewnątrzgatunkowej agresji u tych zwierząt, ktore same są ofiarami drapieżników- poranione, mają niewielkie szanse na ucieczkę. Aby tego uniknąć zwierzęta wykształciły szeroki repertuar zachowań agonistycznych służących do rozładowania rysujących się konfliktów.

Psy nie rodzą się z tą umiejętnością: przeciwnie, małe szczenięta gryzą całkiem ostro ale szybko się uczą, by tego nie robić, jeśli umożliwi im się naukę. Przede wszystkim trzeba im uświadomić, że ich ugryzienia są za mocne. Aby tę naukę ułatwić, natura wyposażyła szczeniaczki w nadzywczaj ostre ząbki, wbijające się w skórę jak igły 🙂 Znacie, to prawda? 🙂

Psy uczą się osłabiać siłę ugryzień w zabawach z rówieśnikami. Szczenięta oddawane są do nowych domów wcześnie, a tam zdarza się, że trafiają w „socjalną próżnię”. Nie bawią się z innymi, a właściciele nie wszystkie zabawy uważają za odpowiednie; nie koniecznie te podczas których dochodzi do gryzienia. Nawet jeśli wcześniej psy poznały czym jest inhibicja gryzienia to szybko o tym zapominają. Wyrastają z nich osobniki, które nie potrafią ograniczać siły swoich szczęk. Nie wyrobiły sobie mechanizmów zabezpieczaających przed poważnym pogryzieniem.

Jeśli masz doświadczenie z psami, to to co powyżej może być dla Ciebie jakąś niesłychaną historią. Jednak… serio ludzie mają takie problemy. Ludzie mają najróżniejsze problemy takie o których my nawet nie mamy pojęcia.

Przewidujący właściciel pozwala psu na zabawy z użyciem zębów, żeby poznał siłę swojego ugryzienia. Ma to tak wielkie znaczenie, że szczenięta, które same nie przejawiają chęci do podobnych zabwa, trzeba do nich zachęcać, bo inaczej nigdy nie nauczą się inhibicji. 

Zaczynamy od nakłonienia szczeniaka, aby chwytał ząbkami mocno. Wprawdzie zęby są bardzo ostre, ale uścisk szczęk jeszcze na tyle słaby że nawet silne ugryzienie da się wytrzymać. Kiedy je rzeczywiście poczujesz, głośno krzyknij  „Ojej!” lub inne tego typu sformułowanie dzwięczne, udając że pies chwycił naprawdę mocno.  Spójrz na niego z takim wyrzutem, jakby próbował Cię zamordować, zacznij piszczeć, udawaj że płaczesz i wyjdź z pokoju na minutę bądź dwie. Wyjście to czytelny komunikat, że nie zamierzasz się tak bawić, a okrzyk „Ojej!” zapowiada jego rychłą konsekwencję- koniec zabawy. Większość szczeniąt instynktownie rozumie znaczenie ostrzegawczego pisku co ułatwia zadanie. Po krótkiej przerwie wróć do pokoju i kontynuuj zbawę. Tym razem szczeniak powinien być delikatniejszy, ale nie zawsze tak jest. Opisane postępowanie trzeba powtarzać aż do skutku. Szczeniak musi zapamiętać, że gdy gryzie zbyt mocno, z zabawy nici.

Ważne aby podobny trening przeprowadzały ze szczeniakiem różne osoby, z wyjątkiem małych dzieci. Małe dzieci są najgorszymi nauczycielami dla szczeniąt. Połączenie szczeniak i małe dziecko to kombinacja bardzo niebezpieczna. Dzieci robią wszystko to, czego nie powinno się robić. Często piszczą, podskakują, biegają, przewracają się, z punktu widzenia psa zachowują się niebywale zabawnie gdy je chwycić zębami.

Nieznaczy to że dzieciom  trzeba zabaraniać kontaktu ze szczeniętami ale to że musi się to odbywać ZAWSZE pod kontrolą dorosłych, a reakcje psa należy bacznie obserwować.  W przypadku kiedy szczeniak za bardzo się rozochoci dziecko powinno natychmiast wyjść, a dorosły postępować według wcześniejszych wskazówek. Można też zmienić zabawę na inną odwracając uwagę od gryzienia.

Kiedy szczeniak zaczyna przejawiać stałą kontrolę nad siłą swoich ugryzień, ustalony arbitralnie „próg bólu” możemy obniżać aby pies nabrał jak najwięcej praktyki w miękkim gryzieniu. Każdy szczeniak nawet ten któy rzuca się na rękę jak pirania w końcu nauczy się jak może „gryźć”.  Kiedy będzie chwytał zębami już tylko leciutko, mozna ukierunkować go na odpowiednie zabawki. W ten sposób pies nauczy się że ludzi nie wolno chwytać zębami.

Jeśli zainteresował Cię artykuł, zostaw proszę komentarz 🙂

Pozdrawiam
Edyta
www.goldenmajko.pl

 

 

ZROBIŁAM TEST- Zabawa w przeciąganie- czego nie wiesz!



ZROBIŁAM TEST- JESTES CIEKAWY WYNIKÓW? KONIECZNIE PRZECZYTAJ…

Tekst będzie składał się z dwóch części bo dotyczyć będzie dwóch zagadnień. Zapraszam się do części pierwszej.

Zabawa w przeciąganie- czego nie wiesz!

W zeszłym tygodniu zrobiłam test. Na trzy grupy o goldenach znajdujące się na facebooku wrzuciłam bardzo krótki filmik mojej zabawy z Chili…

Zdumiały mnie niektóre komentarze. I nie to, że ludzie nie mają prawa do wyrażania własnej opinii- mają jak najbardziej i powinni z niego korzystać, ale to co mnie najbardziej zaskoczyło to brak kultury, bardzo szybka ocena sytuacji i osób oraz kompletna nieznajomość tematu- jakże podstawowego w wychowaniu psa…

Przykro mi, jeśli nie znasz znaczenia zabawy w przeciąganie oraz tzw. ostrych zabaw, to w Twojej psiej relacji prędzej czy później może pojawić się problem…

Pomijając fakt, że ludzie w internecie nie szczypią się za bardzo i nie mają hamulców przed nazywaniem innych użytkowników głupcami (o kulturze w sieci chyba też napiszę felieton), to zawsze zaskakuje mnie to że inni wiedzą na pewno lepiej jaka jest nasza intencja działania i gotowi są od zaraz udzielać nam surowych osądów jakbym wzbudzała w swoim psie agresję. Wiedzą to,  nie znając psa, nie znając naszej relacji, po zaledwie 17 sekundach filmiku…

Chila

Opublikowany przez goldenmajko.BLOG.pl na 28 lutego 2018

A teraz do teorii…

Szkoleniowcy, hodowcy, nawet lekarze weterynarii od dziesięcioleci wkładają do głowy właścicielom psów aby nigdy pod żadnym pozorem nie bawili się z nimi w przeciąganie oraz w tzw. „ostre zabawy”. Ma to jakoby grozić wyzwoleniem i utrwaleniem zachowań dominacyjnych i agresji u psa.

Rozumowanie takie bierze się z pomylenia zachowań łowieckich jakie występują w tej zabawie, z zachowaniami agonistycznymi (rozwiązywaniem konfliktów), jakie w niej nie występują.

Zabawy w przeciąganie jeśli tylko odbywają się według jasnych ustalonych reguł są znakomitym sposobem na rozładowanie energii. Tych reguł musisz psa nauczyć. ( i teraz powracając do mojego filmiku- moje psy doskonale znają te reguły!) Podobnie jak kontrolowane „ostre” zabawy tak i one są swego rodzaju barometrem wskazującym na ile panujesz nad zachowaniem swojego psa, zwłaszcza w jaki sposób robi on użytek ze swoich zębów. Zabawa nie wywołuje u psa zachowań drapieżnika- bo one już w NIM TKWIĄ- TYLKO DAJE IM UJŚCIE.

Oczywiście, że zabawa w przeciąganie jak każda intensywna zabawa może być potencjalnie groźna, jeśli nie obowiązują w niej żadne reguły ani zwyczajny zdrowy rozsądek. Nie należy jednak wylewać dziecka z kąpielą. Dlaczego pozbawiać właściciela i psa świetnej zabawy która w dodatku jest sposobem na ujście energii i zaciśnienie więzi? JEJ ZALETY to przede wszystkim ZWIĘKSZENIE KONCENTRACJI U PSA I JEGO PEWNOŚCI SIEBIE ORAZ URUCHAMIANIE JEGO GŁĘBOKO ZAKORZENIONYCH INSTYNKTÓW. Ponadto właściciel jest skojarzony z silnym wzmocnieniem pozytywny.   Jeśli czytasz mojego bloga wiesz jak ważne jest to wzmocnienie.

Korzyści jakie przynosi zabawa w przeciąganie to zmniejszenie ryzyka wystąpień zaburzeń zachowania, które mają źródło w bezczynności i niedostatku bodźców. Dla właściciela ta forma aktywności jest bardzo wygodna, bo w w krótszym czasie bez  ruszania się z miejsca daje to wszystko co długi spacer (co nie znaczy że może go zastąpić). Jest także dobrą nagrodą przy szkoleniu w zakresie posłuszeństwa.

Argument że przeciąganie zrobi z psa dominanta jest wyjątkowo słaby, a pomysł że psy czy wilki rozstrzygają między sobą kwestie dominacji i podporzadkowania poprzez chwytanie dwóch końcow linii czy zabawki i przeciąganie jej w swoją stronę brzmi śmiesznie. Ma sens? Myślę że ma!

W zabawie tej pies i właściciel nie występują przeciwko sobie a raczej współpracują „przeciwko” zabawce. Zazywczaj jeśli pozwolisz psu wygrać podczas takiej zabawy to znaczy że dasz mu zabawkę, przyniesie ją z powrotem i będzie chciał zacząć przeciąganie od nowa, a nie ucieknie ze zdobyczą. Uczy się, że tylko właściciel dysponuje niezwykłą umiejętnością- powoduje że zabawka stawia opór, żyje i zachowuje się jak prawdziwa zdobycz. W ten sposób właściciel zyskuje wspaniały środek motywujący jakim jest wzmocnienie.

Jeśli czasem zdarza się że pies chwyta zabawkę i z nią ucieka to znaczy, że  jest to skutek popełnionych przez właściciela prostych błędów taktycznych. Gdy pies przejąwszy kontrolę nad zabawką zwiewa, trzeba go przechytrzyć a nie przegonić. Tam gdzie decydują szybkość i zwinność- pies zawsze wygra.

Kiedy Twój pies nauczy się że zabawka żyje i stawia opór tylko wtedy gdy jest w rękach właściciela, uciekanie z nią nie przyjdzie mu do głowy.

Doktor Peter Borchelt i doktor Linda Goodloe przeprowadzili badania porównujące zachowania psów, z którymi właściciele bawią się w przeciąganie, z  tymi, które tej zabawy nie znaja. Nie wykazali żadnego związku między zabawą a wzrostem agresji.  Jeśli ktokolwiek przedstawi dobrze udokumentowane badania że jest inaczej z pewnością wezmę je od uwagę, a tymczasem wzbudzanie agresji podczas tej zabawy jest tylko domniemaniem.

Wydaje się że ta zabawa jest groźna, bo groźnie wygląda, a pies zachowuje się podczas niej jak prawdziwy drapieżnik. Najwyraźniej niektórym trudno się pogodzić z faktem że jest drapieżnkiem.

Trzeba pamiętać że pies bawiący się w przeciąganie nie walczy z właścicielem, on współpracuje z nim aby „zabić” zdobycz. „Zabijanie” w zabawie w przeciąganie jest intensywnym i przyjemnym przeżyciem, które pies kojarzy z właścicielem. Podkreślam jednak,  że niezbędne jest by taka zabawa była podporządkowana ścisłym regułom:

  • Na komendę pies puszcza zabawkę
  • Zabawa zaczyna się zawsze z inicjatywy właściciela
  • Jest przeplatana ćwiczeniami posłuszeństwa
  • Nie ma tolerancji dla wypadków.

Dziękuję, że dotarłeś aż tutaj. Teraz pomyślisz, ale przecież filmik nie był o przeciąganiu… Tak filmik nie był, ale „ostre” zabawy oraz przeciąganie zaliczane są do tego samego typu zabaw przez najlepszych behawiorystów. O ostrych zabawach napiszę w kolejnej części, dlatego śledź mojego bloga i mój fanpage…

Na zakończenie, mogłabym „obrazić” się na świat po niestosownych komentarzach niektórych nielicznych osób z forum. Ale to nikomu nie przyniosłoby nauki. W zamian wybrałam wyciągnięcie lekcji po tym  jak zauważyłam ze w temacie niektórym brakuje ewidentnie gruntownej wiedzy. Zmotywowało mnie to więc do napisania tego wpisu.

Jednakże, jeśli uważasz inaczej i nie zgadzasz się z przytoczonymi powyżej argumentami, chętnie poznam Twoje które mają sens. Jednakże jedyne czego wymagam, to kultury- jej brak nie będzie tolerowany. Myślę, że wszyscy jesteśmy dorośli. Zdecyduj więc z jaką intencją się wypowiadasz.

 

Pozdrawiam,

Edyta
www.goldenmajko.pl

na podstawie „Pies i Człowiek” Jean Donaldson

 

18 punktów po których będziesz mógł wymieść konkurencję z rynku…




Życie potrafi zaskakiwać każdego dnia. Jaką lekcję dzisiaj wyciągnęłam po 19 latach zainteresowania kynologią?

Jak mówi mój mentor Kamila Rowińska :

„Nigdy nie chciałam uczestniczyć w dyskusjach typu: „jesteś lepsza/y niż…”, „zajdziesz wyżej, dalej…”, „… zazdrościsz mi…”, bo to dyskusje, które prowadzą donikąd. Gdy otoczenie mówiło: „ten lub tamten się już skończył lub wypalił”, podchodziłam do tego z rezerwą. Nie wiedziałam, jaki jest plan tej osoby, poza tym ja sama nie wiem, kim ja będę za 10 lat. Nie rżnę zatem kozaka, bo i po co?” [1]

Co jakiś czas słyszę, jak początkujący w hodowli wypowiadają się o ludziach z 10-letnim; 20-letnim  i dłuższym stażem. Tych, którzy zbudowali szanujące się hodowle, działające prężnie od kilkunastu lat dające wiele wartości.

Mówiąc krótko – co drugi, który dopiero wchodzi do tego świata zrobiłby wszystko lepiej, szybciej i ma swoich starszych oraz bardziej doświadczonych kolegów za idiotów 🙂

Gdy zaczynałam to przyglądałam się pracy osób, które są na tym „rynku” dłużej. Miałam dużo pokory i szacunku do ich osiągnięć. Nadal ją mam.

Czas się zwijać…

Osobiście czytam wszystkie wiadomości kierowane do mnie. Wiele z nich jest naprawdę zdumiewających i mocno inspirujących, bo piszecie wiele wspaniałych rzeczy. Szczególnie wtedy kiedy, doceniacie, że jest ktoś kto stara się przekazać Wam wiedzę. Dostaję dużo telefonów od Was na temat waszych problemów z psami. Mimo że nie jestem wykwalifikowanym szkoleniowcem staram się przekazać Wam jak najlepiej umiem tą wiedzę, którą zdobyłam do tej pory oraz to co wyczytałam w książkach lub dowiedziałam się od znanych mi inspirujących hodowców.

Jednak dzisiaj na fanpage dostałam wiadomość od mężczyzny, która właśnie startuje w tym świecie. Świecie hodowli, kynologii. Nie będę przytaczać całej wiadomości, jednak można ją z powodzeniem skrócić do: „Pani sobie robi mną reklamę i zazdrości mi mojego psa (…) Mój pies osiągnie jeszcze dużo, bo jest młody a Pani pies jest stary (…) ”. Co brzmi mniej więcej tak „zbieraj zabawki, zaraz Cię wywiozę z tej piaskownicy”.

Znów zacytuję Rowińską „Szkoda, że nie mogę pokazać Ci, jak wyglądała moja mina, kiedy to przeczytałam 🙂 Mnie samej, nawet by przez myśl nie przeszło, aby tak napisać do kogokolwiek, ale…przecież ludzie są różni.”

Powiesz: „nie przejmuj się i rób dalej swoje”. I tak też można do tego podejść.

Niepokoi mnie jednak to, że ktokolwiek w ogóle hodowlę postrzega w taki właśnie sposób.

I nie mam tutaj na myśli tego, że konkurencja jest zła, bo wyznaję zasadę, że dla każdego znajdzie się miejsce. Przykre jest natomiast to, że ktoś chce robić coś, aby innych niszczyć, zamiast budować realną wartość i skupić się na pomaganiu innym.”

Pomyślałam więc, że podam Ci, szanowny Panie, instrukcję jak przygotować się do tego abyś mógł być (jak to nazwałeś) reklamą dla innych i aby inni faktycznie mieli Ci czego zazdrościć. Jak wymieść konkurencję z rynku…

Wszak misją moją jest wspierać innych w zdobywaniu wiedzy na temat tej rasy. Do stworzenia poniższych podpunktów posłużyłam się moim ulubionym artykułem Kamili Rowińskiej (z której argumentacją w tej kwestii  w 100% się zgadzam- Kamila co prawda opowiada o innej branży- ale dotyka tego samego problemu).

Pomijając kwestię, że chcesz budować swój wizerunek z intencją, która nie wróży nic dobrego na dłuższą metę …

  • To nie jest takie proste! Nie wystarczy tylko zarejestrować psa jako reproduktora, „wyklikać reklamę na fejsie” i liczyć zyski.
  • To, że Twoje ego ledwie mieści się na FB, to za mało.
  • To, że masz duże plany i myślisz w wielkich kategoriach, to jeszcze nie wystarczy, aby odnieść sukces.
  • To, że budujesz swój wizerunek, motywując się tym, aby kogoś “wywieźć i ośmieszyć” to na dłuższą metę fatalny napęd Twoich działań. [1]

Tak naprawdę uważam, że to pomoc innym powinna być Twoją główną motywacją i pasją, która będzie Cię napędzać.

Zacznijmy jednak od początku, abyś wiedział, przez jakie kroki przyjdzie Ci przejść, zanim Twój wizerunek zacznie się liczyć w ‘branży’. [1]

  1. ODNIEŚ SUKCES w pierwszym projekcie, który sobie zaplanujesz.

Wbrew pozorom to najłatwiejsze. Masz entuzjazm początkującego, większość osób chce Ci pomóc, a koszty masz niewielkie. Kiedy odrobinę zaczniesz wystawać “ponad stół” Twoje otoczenie będzie Ci gratulowało. Ale mowa jest o takim sukcesie prawdziwym. Z rzetelnymi liczbami i konkretnymi wynikami, oparty na faktach, a nie odczuciach. Prawdziwe tytuły, championaty, wygrane prestiżowe wystawy!  Ukończone szkolenia, posiadane dyplomy, realna praca z psem… Nie wystarczy tylko to, że dla Ciebie jest on najpiękniejszy na świecie (bo to jest oczywiste!).  

2. Uwzględnij fakt, że koszty Twojej działalności hodowlanej to nie tylko pełna micha dla psa.

  • To koszty badań lekarskich, certyfikatów zdrowotnych (regularnie)
  • To koszty wystaw- jeśli więcej niż podstawowe trzy na hodowlankę ( a zakładam, że chcesz odnieść sukces?) to wydasz na to kupę kasy, spędzisz mnóstwo czasu na halach na ringach i w samochodzie: kiedy chcesz być włścicielem szanowanego reproduktora tym bardziej!
  • To energia przeznaczona na wychowanie i pielęgnacje psa
  • To koszty reproduktora/ lub koszty wizyt u szczeniąt aby sprawdzić i zweryfikować warunki hodowlane w końcu podpisujesz się pod tym imieniem i nazwiskiem!
  • To koszty utrzymania szczeniaków, ich odpowiedniego zywienia, socjalizacji, opieki weterynaryjnej, mleka, karmy, zabawek, mat, ręczników, podkładów, preparatów, to Twoje nieprzespane noce kiedy nikt nie płaci Ci dniówki, a potencjalni nabywcy pytają „czy można negocjować”. Czy można negocjować twoją pracę która odbywa się 24h/h przez dwa miesiące non stop? Twój strach, ból, cierpienie kiedy coś pójdzie nie tak?
  • To tylko drobny procent tego ile kosztuje prowadzenie hodowli

I jeszcze jedno, chyba najważniejsze – przygotuj się na działanie NON STOP! Będą nieprzespane noce, nerwy i stres.

To nie tak, że kiedy zakłada się hodowlę, to  możesz sobie wstać o godzinie 10, potem śniadanko i leniwym krokiem do szczeniaczków.

3. Zbuduj silny zespół.

Zadbaj o to, aby ludzie przy Tobie się rozwijali  i realizowali się w hodowli.

Nie będzie łatwo, ale dzięki temu stworzysz grupę ludzi, z którymi będzie Ci się wyśmienicie współpracowało i pomogą Ci w realizacji coraz wyższych celów. [1]

4. Wprowadź optymalizację swoich działań

Rób więcej w krótszym czasie. Postaw na efektywność. Już nie jesteś sam na okręcie, ale ponosisz współodpowiedzialność za osoby zaproszone do zespołu.

Liczą się wyłącznie efektywne działania, które popchną Twój wizerunek ku lepszemu. Inaczej wylądujesz na mieliźnie i skończą się marzenia o podboju świata kynologii. [1]

5. Utrzymaj zainteresowanie Twoimi psami

Gdy minie pierwszy zachwyt, zadbaj o to, aby ‘cykl życia’ Twojego psa  był możliwie jak najdłuższy. Żeby tak się stało, właściciele powinni być wręcz zachwyceni tym, co oferujesz w swojej hodowli, a i Tobie również musi to sprawiać prawdziwą frajdę i radość. Dzięki temu będziesz w stanie dawać jeszcze więcej wartości.

Zachwycić ludzi pięknym zdjęciem w sieci, to potrafi prawie każdy. Zachwycać ludzi dając im wymarzone dla nich pod względem temperamentu szczenięta, to potrafią nieliczni. Sam jesteś tego przykładem- wszak jesteś właścicielem szczeniaka po moim psie (i jego pięknej matce!). 

6. Znajdź przyjemność w mówieniu tego samego po raz tysięczny

Na swojej kynologicznej drodze spotkasz wiele osób, dla których ta niezwykła podróż dopiero się rozpoczyna. Dla nich jest to PIERWSZY raz i wiele tematów będzie wałkowanych bez końca.  Jeśli nie kochasz ludzi i psów oraz tego co robisz, nie poradzisz sobie z tym i bardzo szybko przyjdzie tzw. wypalenie.

7. POWTÓRZ sukces lub pogódź się z niepowodzeniem.

To, że Twój pierwszy pies, czy suka okazała się sukcesem, nie oznacza, że kolejny również nim będzie.

Bądź przygotowany na to, że istnieje spora szansa, iż okaże się inaczej. Bywa, że zdrowie psa wysiada albo certyfikaty są nie takie albo szczenięta rodzą się z chorobą genetyczną. Trudno, takie rzeczy się dzieją i nawet najlepszym nie wszystko wychodzi. Czy będziesz potrafił z godnością ustąpić i wycofać swoje zwierzę z hodowli dla dobra innych? Wyciągnij wnioski i pamiętaj, aby pod żadnym pozorem nie powielać starych błędów.

8. Przygotuj się na wrogów Twojego sukcesu.

Wszyscy kochają Cię, gdy jesteś w drodze do swojego pierwszego miotu. Jednak, kiedy już to zarobisz, to dla niektórych staniesz się piep…..ną konkurencją, która dorobiła się na „układach”.

Wiem, że teraz może Ci się to wydawać mocno podkoloryzowane, jednak rzeczywistość potrafi być naprawdę brutalna. I nawet jeśli tak jak ja przeznaczasz pieniądze na cele adopcji psów, to i tak licz się z tym, że spotkasz sporo osób, którym Twój sukces się nie spodoba i zrobią wiele, aby nadszarpnąć Twoją reputację, zaszkodzić Ci lub spróbują Cię zwyczajnie sciągnąć w dół.

9. Wytrzymaj hejt i fakt, że ludzie interpretują każde Twoje słowo dowolnie, w zależności od potrzeb i intencji.

Bez względu na to, co powiesz, znajda się tacy, którzy będą szukali dziury w całym.

Jak Cię ktoś spyta pod zdjęciem potomka Twojego psa „z jakiej pochodzi hodowli” ,a Ty odpowiesz i okaże się, że jest to znana hodowla/ utytułowani rodzice – powiedzą, że się się reklamujesz. Jeśli nie powiesz, uznają, że zadzierasz nosa.

Jeśli ktoś będzie Cię obrażał na Twoim fanpage’u i go zablokujesz, to nagle okaże się, że nie masz do siebie dystansu. Jeśli pozwolisz mu pisać, inni powiedzą, że pozwalasz robić bałagan we własnej piaskownicy.

Im większa będzie Twoja rozpoznawalność, tym surowiej będą Cię oceniać. Przywyknij, że gdy na Twoim profilu pojawi się zdjęcie z Twoim psem, usłyszysz, że „nawet Twoje psy są na sprzedaż”.

Nie dogodzisz wszystkim.

10. Przygotuj się na to, że niektórzy skorzystają bezprawnie z Twojego wizerunku dla osiągnięcia własnych celów.

Chociażby aby zrobić gównoburzę wobec Twojej osoby na forum  internetowym. Przywyknij.

11. Pracuj pomimo tego, co przykrego Cię spotka i pozostań równie entuzjastyczną i pomocną osobą dla swoich, co na początku.

W życiu dzieją się różne rzeczy i nie zawsze będą one pozytywne. Niezależnie od tego, co się stanie, bądź nadal  osobą na którą można liczyć. [1]

12. Poszukaj otoczenia, gdzie Ty również się rozwijasz.

Nie ma nic gorszego niż bycie non stop „najmądrzejszym w pokoju”. Otaczaj się zatem ludźmi, którzy osiągnęli więcej od Ciebie, aby czerpać z ich doświadczenia i wiedzy. Przekonasz się wtedy, że jeszcze mało wiesz, a jednocześnie zyskasz zupełnie nowe kierunki rozwoju. [1]

13. Wspieraj w działaniach tych, którzy dopiero zaczynają.

Prawdziwą miarą Twojego sukcesu nie są sukcesy, które Ty osiągasz, ale te, które osiągają osoby korzystające z Twoich usług i doświadczenia.

Pamiętaj, że Ty też kiedyś zaczynałeś, dlatego powinieneś być wyrozumiały dla początkujących i zaoferować pomoc w rozwijaniu się. Nie ma nic piękniejszego niż obraz szczęśliwego właściciela psa, który dzięki Tobie oraz swojemu zaangażowaniu był w stanie rozwinąć swoją relację z psem. [1]

14. Naucz się rozstawać z ludźmi,

Nie zawsze jest tak, że ci, których lubimy, mogą nam rzeczywiście pomóc w budowaniu naszej hodowli.  Dla dobra Twojego wizerunku  nie możesz pozwolić, aby nadal byli w Twojej drużynie. Tak, wiem, że to nie brzmi najlepiej. Nie każę jednak zrywać Ci z nimi całkowicie kontaktu, ale ograniczyć współpracę pod względem hodowlanym.

Bądź przygotowany na to, że zaraz po tym, gdy już to zrobisz, większość osób, które obserwuje Twoje działania, stwierdzi, że Ci odbiło. Mimo że nie mają zielonego pojęcia, czym podyktowana była tak trudna decyzja. [1]

15. Inwestuj w swoją wiedzę

 Jeśli chcesz się rozwijać, to nie da się obejść bez śledzenia historii rasy, rodowodów, psów, skojarzeń, czytania o chorobach i o wychowaniu psów w ogóle. Wiele z nich może realnie pomóc Ci w budowaniu Twojego wizerunku.

Podejmuj przy tym mądre decyzje. [1]

16. Pilnuj, aby woda sodowa nie uderzyła Ci do głowy.

Dziś jesteś zdrowy, silny i być może jest tak, że stać Cię na naprawdę wiele. Jednak, co będzie jutro? Tego nie wie nikt. Równie dobrze Twoja hodowla może przestać istnieć bo Twoje psy zachorują na parwowirozę.

Dlatego nie graj gwiazdy, która wszystko wie, bo w kluczowym momencie Twojego życia może się okazać, że nie będziesz mieć wokół siebie bliskich osób, które SZCZERZE pogratulują sukcesu. Natomiast w gorszych chwilach nikt nie poda pomocnej dłoni. [1]

17. Dbaj o ludzi i relacje.

Dotrzymuj słowa i danych innym ludziom obietnic. Pamiętaj o tych, którzy pomogli Ci dojść do miejsca, w którym obecnie jesteś. Szczególnie, jeśli ich wsparcie już nie jest Ci do niczego potrzebne, to mimo wszystko pamiętaj o nich.

I nie mów przypadkiem, że Ty wszystko sam i tylko sam. Hodowla nie kończy się na skasowaniu pieniędzy za sprzedanego szczeniaka, a bycie właścicielem repa nie kończy się na kasowaniu pieniędzy za krycie. Krycie musi być skuteczne, muszą urodzić się szczeniaki, powinieneś wtedy pomóc hodowcy znaleźć dla nich jak najlepsze domy a potem pielęgnować kontakt z właścicielami szczeniąt. Ale najpierw… najpierw ktoś musi przyjechać do Ciebie na krycie… A to nie jest tak, że skoro na fejsie pod zdjęciem Twojego pięknego psa pojawi się 30 komentarzy i 200 lajków to właściciele suk będą walić do Ciebie drzwiami i oknami…
Trzeba mieć jeszcze co zaoferować poza ładnym obrazkiem… I umieć oddzielić ziarno od plew. Umieć powiedzieć nie, mimo wizji rzekomego zarobku!

18. Wciąż się rozwijaj i twórz nowe wizje.

Musisz wiedzieć, że w hodowli liczy się to, aby stale się rozwijać i kreować nowe rozwiązania. Ty również nie poprzestawaj na jednym sukcesie, ale staraj się z tego czerpać garściami.

Jeśli w swoich działaniach znajdziesz czas na coś więcej niż hodowla i utrzymasz się w tym środowisku w czołówce minimum na 10 lat, to kłaniam Ci się bardzo nisko.

Kiedy już przejdziesz przez te punkty z sukcesem, to ja ucieszę się z Twojej drogi i gorąco Ci jej pogratuluję!

Najprawdopodobniej o tych osobach, które dziś chcesz „wymieść”, pomyślisz wtedy z wdzięcznością i chętnie z nimi przez telefon porozmawiasz, czy kawę wypijesz. U wielu z nich znajdziesz zrozumienie oraz wsparcie. [1]

Nawet jeśli sposób bycia i pracy każdego z nich nie będzie Ci bliski, to docenisz ich wytrwałość w dążeniu do celu. Zrozumiesz wreszcie, że ogromna miłość do innych, chęć pomagania i tytaniczna praca doprowadziła ich do tego miejsca, w którym są obecnie.

Gadanie jest tanie, a ostatecznie jednak liczą się efekty! [1]

Dlatego bierz się do pracy i pamiętaj, aby czytać mojego bloga. Jestem przekonana, że to pomoże Ci popchnąć Twoje działania hodowlane do przodu i mocno zainspiruje Cię do działania. [1]

Nie marnuj swojego czasu na latanie za mną po forach internetowych i szkalowanie mojego imienia ponieważ po 19 latach bycia w tym środowisku tego typu dziecinne działania motywują mnie do działania jeszcze bardziej.

 

Pozdrawiam Cię serdecznie,

Edyta, właścicielka przecudownego utytułowanego przepięknego Mojo- ojca Twojego psa 😉

[1] https://rowinskabusinesscoaching.com/rowinska-pakuj-sie/