Regresja w szkoleniu



Zazwyczaj gdy właściciel zauważy w zachowaniu psa jakąś zmianę na gorsze, zadaje sobie mnóstwo pytań, kto i w którym momencie popełnił błąd i komu można przypisać winę. Zupełnie tak jakby zwierzę miało obowiązek za każdym razem reagować identycznie. Tymczasem zachowanie wszystkich żywych organizmów cechuje się znaczną zmiennością i regresje w szkoleniu są zjawiskiem dość częstym i całkowicie normalnym. Trzeba pamiętać, że to co obserwujemy jako zachowanie, jest zjawiskiem dynamicznym, podlegającym zarówno wpływom środowiska, jak i bliżej nieznanym oddziaływaniom czynników wewnętrznych. Jeśli stwierdzamy, że nastąpiła regresja zachowania, które wydawało się już dobrze utrwalone, należy wziąć pod uwagę trzy przyczyny:

17880058-1515500121817754-3524117314982578193-o_orig

1.  Niedostateczne wyszkolenie: zachowanie nie zostało dość silnie utrwalone.

2. Oczekiwane zachowanie wygasło albo jakieś inne zostało utrwalone w jego miesjce przez właściciela lub przez środowisko.

3. Niedostateczna generalizacja: wyuczone zachowanie nie ujawnia się w nowym miejscu i kontekście.

Tak naprawdę wszystkie trzy przyczyny można sprowadzić do jednej: niedostatecznego wyszkolenia. W sytuacjach codziennych bardzo trudno przeprowadzić tyle rozmaitych ćwiczeń i prób, aby uzyskać niezawodną generalizację, czyli reakcję na tyle silną i trwałą, że będzie się sprawdzać w każdych warunkach i w każdej sytuacji, bez względu na okoliczności.

Ludzie przejawiają dużą skłonność do przyjmowania za pewnik, że psy „wiedzą” co im wolno, a czego nie, jedynie na tej podstawie, że zaobserwowali kilkakrotnie ich prawidłowe reakcje. Tylko, że psy zupełnie inaczej, niż nam się wydaje, rozumieją to, co dozwolone. Jakie jest rozwiązanie w tym przypadku?

1. Staranne wzmocnienie pożadanego zachowania we właściwym miejscu.

2. Zapobieganie wpadkom do czasu, aż zostanie spełniony warunek pierwszy.

3. Po spełnieniu warunku pierwszego przeprowadzanie kilku prób kontrolowanych, aby zapobiec wpadkom na przyszłość.

4. Podtrzymywanie pożadanego zachowania za pomocą okazjonalnego wzmocnienia.

Zawsze trzeba się liczyć z regresem, gdy zmienia się kontekst. Jedna na to rada- praca i nauka, skoro magicznego sposobu na kłopoty z psim zachowaniem jeszcze nie wynaleziono.

Trochę więcej o socjalizacji psów (rasy Golden Retriever też)

Socjalizacja jest niezbędna dla odpowiedniego rozwoju mentalnego i socjalnego u psów i musi przebiegać w odpowiedni sposób.

IMG_20160720_164629

Błędy popełniane podczas socjalizacji, nawet, gdy nasze intencje są dobre, mogą sprawić, że nasz pies zacznie być nieśmiały lub agresywny. Prawdę powiedziawszy, czasami to, co ludzie uważają za właściwą socjalizację, powoduje rozwój problemów, zamiast im zapobiegać.

Socjalizacja to pokazanie szczenięciu nowych rzeczy i pozwolenie mu na „wygraną” w tym wyzwaniu. Za często jednak ludzie myślą tylko o pokazaniu mu czegoś nowego, bez dbania o to, by odniósł w trakcie tego procesu sukces.

Za każdym razem, gdy szczenię nie odczuwa radości z doświadczeń podczas socjalizacji (przynajmniej na samym końcu – w porządku jest nauczyć go, jak radzić sobie z krótkimi wyzwaniami), mamy do czynienia z ryzykiem, że będzie z tego więcej szkód niż pożytku.

Proces uczenia się zachodzi w umyśle, który jest w tę naukę zaangażowany. Bardzo ważnym jest rozpoczęcie uczenia psa nowych umiejętności, gdy jego emocje są poniżej jego progu wytrzymałości – a nie jest tak wtedy, gdy chcemy go zabrać do pomieszczenia z pięcioma innymi psami.

IMG_1408

Są lepsze sposoby na socjalizację Twojego szczenięcia lub dorosłego psa niż podejmowanie szkolenia grupowego albo chodzenie wzdłuż i wszerz w poszukiwaniu tłumów ludzi i innych zwierząt. Efektywne metody szkolenia nie tworzą problemów, lecz im zapobiegają lub je rozwiązują. Właściwa socjalizacja polega na pracy metodą krok po kroku i upewnianiu się przy każdym z nich, że pies jest gotowy na to, aby go zrobić.

Jeśli nie będziesz w stanie odejść, w razie gdyby Twój pies tego potrzebował, nie bierz go ze sobą. Koniec kropka. Jeśli Twój pies jest zbyt podekscytowany i nie może się uspokoić, oznacza to, że nie jest gotowy na takie wyzwanie. Musisz się wycofać.

W każdej sytuacji, kiedy właściciel chce odpowiedzialnie podjąć się socjalizacji psa, dobry trener zasugeruje mu spotkanie indywidualne. Podczas takich lekcji pies zacznie poznawać nowe możliwości interakcji z otoczeniem i ze swoim opiekunem. Co ważniejsze, uczy się, jak kontrolować swoje rosnące pobudzenie. Następnym krokiem jest nauczenie go wybierania odpoczynku w obliczu rozpraszających go bodźców (innych psów, ludzi itp.). Takie umiejętności muszą być najpierw nauczone, a dopiero potem wykorzystywane.

roces socjalizacji powinien z pewnością zawierać oswajanie psa z ludźmi, powinien obejmować też o wiele szerszy obszar do poznania: powierzchnie, dziwne odgłosy, różne warunki pogodowe, dziwne zapachy. Nabycie tych wszystkich doświadczeń powinno zawierać się w Twoich celach. Praktycznie wszystko można przekształcić w świetną okazję do socjalizacji szczenięcia!

Będziesz miał więcej sukcesów, pracując według ustalonego planu treningowego niż gdy będziesz liczyć, że problemy same się rozwiążą. Współpracując z dobrym trenerem, na pewno przez przypadek nie pogorszysz sytuacji! W efekcie końcowym to i tak Ty będziesz tą osobą, która wie kiedy, gdzie i jak socjalizować Twojego psa.

Laura VanArendonk Baugh [http://prosteszkoleniepsa.weebly.com/4-nie-socjalizuj-swojego-psa.html]